Γιουροβύζοιον

Γιουροβύζοιον

Ένα μείζον εθνικό ζήτημα

Σπέρα. Πάλι εδώ. Πάλι για κράξιμο/έρευνα. Αυτή τη φορά όχι για πρόσωπα όμως, αλλά για καταστάσεις. Για μια μίζερη κατάσταση που επικρατεί εδώ και χρόνια και το Ελλαδιστάν μας δεν μπορεί να παραβλέψει. Στο κοινό είναι γνωστή ως "Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Τραγουδιού Γιουροβύζοιον" ή αλλιώς "Των οπισθίων τα εννιάμερα". Εκεί λοιπόν, κάποιο Σάββατο της άνοιξης, ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΟΙ οι Έλληνες ως γνήσια τηλεθεατόπουλα που είναι παρατάνε δουλειές και υποχρεώσεις, φαγητά στη φωτιά, λουλούδια απότιστα, ρούχα άπλυτα, παιδιά και ζώα νηστικά για να καθηλωθούν μπροστά στο τηλεοπτικό κουτί και να μπορούν με περηφάνια την επόμενη μέρα-εβδομάδα-μήνα να σχολιάζουν τα όσα έγιναν την περιβόητη βραδιά του τελικού. Να σημειωθεί εδώ πως από το 2004 (λόγω του αυξημένου αριθμού των συμμετεχόντων/κλόουν) διοργανώνεται ημιτελικός την Πέμπτη πριν τον τελικό. Έτσι για να 'χουμε βρε αδερφέ. Τί εστί Γιουροβύζοιον Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision, είναι ένας ετήσιος «διαγωνισμός» στον οποίο κάθε χώρα συμμετέχει με ένα τραγούδι που πρέπει να ερμηνευτεί ζωντανά πλεϊμπάκ στην τηλεόραση από τη λέρα που την εκπροσωπεύει. Στην συνέχεια γίνεται ψηφοφορία με 090 και εσεμέσια πλέον από την οποία προκύπτει το δημοφιλέστερο τραγούδι. Ο διαγωνισμός διοργανώνεται συνεχώς κάθε χρόνο από 1956 και είναι ένα από τα πιο μακροβιότερα σε ζωή τηλεοπτικό πρόγραμμα, γιατί τόσο πολύ μας αρέσει. Για να φανταστείτε την επιτυχία του και την ποιότητά του αναφέρω μόνο που τα τηλεθεατόπουλα που τον παρακολουθούν εκτιμιούνται από 100 έως 600 εκατομμύρια παγκοσμίως (ναι, τα νούμερα είναι αληθινά - το έψαξα). Ενδεικτικά μεταδίδεται σε χώρες όπως: Αυστραλία, Καναδάς, Αίγυπτος, Ιορδανία, Χόνγκ Κόνγκ, Ινδία, Κορέα, Νέα Ζηλανδία και ΗΠΑ αν και αυτές οι χώρες δεν συμμετέχουν στον διαγωνισμό. Απλά μας βλέπουν για να γελάνε. Στον διαγωνισμό συνήθως συμμετέχουν τραγούδια που εκπροσωπούν την ποπ μουσική. Λέμε τώρα. Εν τούτοις πολλές χώρες επειδή είδαν πως με ποπ τραγούδι δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα έχουν πειραματιστεί και με άλλα είδη μουσικής όπως η έθνικ (ναργιλέδες, χανουμάκια κι έτσι), παραδοσιακές μουσικές από όλα τα μέρη του κόσμου, Λάτιν (όλε) αλλά και Ροκ (γιατί είμαστε και σκληροί), Ραπ (γιό) και Χέβι Μέταλ. Ναι, το είδαμε και αυτό. Κατά την διάρκεια του διαγωνισμού και αφού έχουν ερμηνευτεί όλα τα τραγούδια - εκτρώματα, υπάρχει η ψηφοφορία όπου η κάθε χώρα ρουφιανεύει τις υπόλοιπες και φυσικά δεν ψηφίζει το δικό της τραγούδι, αν και βάζω στοίχημα πως είμαστε τόσο μαλάκηδες εμείς οι Έλληνες που θα ψηφίζαμε όλα τα υπόλοιπα εκτός από το δικό μας. Το τραγούδι που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους κερδίζει το διαγωνισμό, ο συνθέτης και ο στιχουργός λαμβάνουν ένα βραβείο/αγγούρι και η χώρα που εκπροσωπούν διοργανώνει τον διαγωνισμό την επόμενη χρονιά (ψιτ! έτσι λέμε στον κόσμο ρε στην πραγματικότητα φράγκα παίρνουμε και τα βάζουμε στην τσέπη της ΕΡΤ). Θυμίζω πως ο διαγωνισμός είναι ΑΚΡΩΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ. Γι' αυτό εξάλλου έχουν συμμετάσχει στην πάροδο του χρόνου χώρες όπως Μαρόκο, Ισραήλ κλπ. Γιουροβύζοιον και Ελλάδα Το Ελλαδιστάν μας συμμετείχε πρώτη φορά το 1974 με την Μαρινέλα με το περιβόητο αγορέ παρακαλώ κούρεμα. Όχι, παίζουμε. Τς. Το τραγούδι ήταν το 'Κρασί, θάλασσα και τ'αγόρι μου', άκρως ποπ. Και από μουσική και από στίχο. Καλά τα πήγαμε. 11οι μόνο. Θα αναφέρω στο εξής τις μεγαλύτερες στιγμές της χώρας μας στον περιβόητο διαγωνισμό. Το 1977 ο Πασχάλης (όχι ο Τερζής, ο άλλος), η Μπέσσσσσσσσσσσσσυ Αργυράκη, η Μαριάννα Τόλη και ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς (ο ξάδερφος του Ρόμπιν) τραγουδούν το 'Μάθημα Σσσσσσσσσσσσσσσσσσολφέζ' που λέει και η Μπέσσσσσσσσσσσσσσυ. 5η θέση που για 15 χρόνια θα είναι η καλύτερη μας. Τέτοια επιτυχία. Η δεκαετία του 80 δεν ήταν και η καλύτερή μας, καθώς καταλήγαμε σε θέσεις όπως 8οι, 10οι, 14οι, 16οι, 17οι, ΚΑΙ ΝΑΙ, 19οι! Κατακτήσαμε τον πάτο. Τώρα μένει η κορυφή. Από το 1991 αρχίζουν πιο γνωστοί καλλιτέχνες να αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα. Κρατηθείτε. Η αρχή έγινε με την Σοφία Βόσσου (ουάου!) και το τραγούδι 'Ανοιξη', αυτό που χορεύεται στα κλαμπ τώρα, σε στίχους και μουσική Ανδρέα Μικρούτσικου (φεϊμστορίτες και φεϊμστορίτισσες) και την 13η θέση. Το 1993 έρχεται η σειρά της Καίτης Γαρμπή. Με ένα φόρεμα που ακόμα συζητιέται ανάμεσα στους οφίσιαλ φαν του διαγωνισμού λόγω πολλαπλών σκισιμάτων στον κώλο και εμφανούς απουσίας εσωρούχων λόγω ζέστης και μόνο πλασάρεται στην 9η θέση με το τραγούδι 'Ελλάδα χώρα του φωτός'. Tο 1998 νικήτρια ήταν η Διονυσία Καρόκη(αυτές είναι σελέμπριτι) με το τραγούδι 'Μια κρυφή ευαισθησία'. Έρχεται μόλις 20η με 12 βαθμούς (από την Κύπρο - πού αλλού;) και η Ελλαδάρα μας καταφέρνει να αποκλειστεί από την διοργάνωση του 1999. Μπράβο μας. Το κάναμε και αυτό. Το 2001 μας φέρνει την καλύτερη θέση μέχρι τότε. Οι Antique ( Έλενα Παπαρίζου και Νικος Παναγιωτίδης) σε μουσική Νίκου Τερζή (και όχι Πασχάλη) ξεσηκώνουν την Ευρώπη με το Die for you και η 3η θέση είναι δική μας. Καραδική μας. Το 2002 είναι η σειρά του Μιχάλη Ρακιντζή, του ομορφόπαιδου και το τραγούδι 'S.A.G.A.P.O.' ή αλλιώς 'K.L.E.I.N.W. .T.O. .M.A.T.I. .S.T.H.N. .K.A.M.E.R.A'. Δυστυχώς περιορίζεται στην 17η θέση. Την ίδια τύχη θα έχει και η ΠΛΗΘΩΡΙΚΙΑ, απ' όλες τις οπτικές γωνίες Μαντώ την επόμενη χρονιά με το τραγούδι 'Never let you go' έρχεται και πάλι 17η. Σκίζουμε. Το 2004 ψάχνουμε με νύχια και με δόντια να βρούμε τον Eurostar που θα μας βγάλει από τα σκατά όλων αυτών των ετών και θα μας εκπροσωπήσει στην Κωνσταντινούπολη. Την τελευταία στιγμή και ύστερα από διάφορες διεργασίες ο Σάκης Ρουβάς αναλαμβάνει την εκπροσώπηση της Ελλάδας πάλι σε μουσική Νίκου Τερζή και σε στίχους Νεκτάριου Τυράκη Σαγανάκι. Στον μεγάααααααααλο τελικό συγκεντρώνουμε 252 βαθμούς και πάλι την 3η θέση. Αυτό μας δίνει το δικαίωμα να συμμετέχουμε απευθείας στον τελικό του 2005. ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ!!! Το 2005 η Έλενα Παπαρίζου-ώ ρε μάνα μου με το 'My number one' σε μουσική Χρήστου Δάντη και στίχους Χρήστου Δάντη (2 σε 1 σαν τα σαμπουάν) και Ναταλίας Γερμανού, φορώντας ένα βρακί κεντημένο με swarowski κερδίζει όλη την Ευρώπη. Ναι αγαπητά μου τηλεθεατόπουλα, κατακτήσαμε τον πάτο, κατακτήσαμε και την κορυφή, τί άλλο μένει τώρα; Αυτό μας έδωσε το δικαίωμα να συμμετάσχουμε απευθείας στον τελικό του 2006 με την Αννα Βρύσση, με την οποία πήραμε την 9η θέση και τον πούλο στο χέρι με το τραγούδι Everything. Βαράτε με και ας κλαίω. Και φέτος, Σαμπρέλ και βλέπουμε. Γιουροβυζοιονάδα Πριν και κυρίως μετά τον περιβόητο διαγωνισμό αγαπητά μου τηλεθεατόπουλα ακολουθεί μια δίχως άλλο ενασχόληση με τα του διαγωνισμού. Δελτία ειδήσεων, τηλεοπτικές εκπομπές, εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και δε συμμαζεύεται. Γιατί, εκτός των άλλων, πώς θα κοιμηθείς ρε αδερφέ το βράδυ αν δεν μάθεις ποιος ήταν ο πρώτος έρως της Έλενας Παπαρίζου; Ή πώς φώναζε το γαϊδούρι με τις πατάτες ο Σαμπρέλ που περνούσε έξω από το σπίτι του όταν ήταν μικρός; ΟΕΟ; Αυτά και άλλα πολλά παρουσιάζονται καθημερινά, πέρα από τις αυτονόητες κριτικές του στυλ "Μπαι-μπαι eurovision με αυτό το τραγούδι", "Κλεμμένο το τραγούδι της eurovision" κλπ. Αυτά είναι τα χάλια μας ζωντανά μου. Να αφιερώνουμε 5? από το κωλοδελτίο ειδήσεών μας στα ΜΑΤ που βαράνε χωρίς λόγο όποιον βρουν μπροστά τους και 55? στο τι χρώμα βρακί θα φορέσει ο τραγουδιστής που θα μας εκπροσωπήσει στον τελικό του διαγωνισμού. Ζώα. Δίποδα. Animals. Αυτά. Και μην ξεχνιόμαστε. Πάντα οι άλλοι φταίνε που χάσαμε.