Η
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ
ΔΕΝΤΡΟΥ




Σύμφωνα με
μερικούς
ερευνητές, οι
χριστουγεννιάτικες
γενικά
δοξασίες και

παραδόσεις,
αποτελούν ένα
μίγμα από
κατάλοιπα της
λατρείας του
Σατούρνο (μιας

θεότητας που
ταυτίζεται με
τον Κρόνο) κι
άλλων δοξασιών
που
αναμίχθηκαν με
τις

χριστιανικές,
για να ξεχαστεί
στο πέρασμα των
αιώνων η αρχική
τους προέλευση.

Το δέντρο, σαν
χριστουγεννιάτικο
σύμβολο,
χρησιμοποιήθηκε
μετά τον 8ο
αιώνα.

Εκείνος που
καθιέρωσε το
έλατο σαν
χριστουγεννιάτικο
δέντρο ήταν,
σύμφωνα με

την παράδοση, ο
Άγιος
Βονιφάτιος, που
για να σβήσει
την ιερότητα
που απέδιδαν

οι
ειδωλολάτρες
στη δρυ, έβαλε
στη θέση του το
έλατο, σαν
σύμβολο
χριστιανικό

και ειδικότερα
σαν σύμβολο των
Χριστουγέννων.




Φυσικά, στο
πέρασμα των
αιώνων, το
νόημα του
χριστουγεννιάτικου
δέντρου πήρε

αναρίθμητες
μορφές. Κι
αρχικά, για να
συμβολίσει την
ευτυχία που
κρύβει για τον

άνθρωπο η
γέννηση του
Χριστού, άρχισε
να γεμίζει το
δέντρο-σύμβολο
με διάφορα

χρήσιμα είδη-
κυρίως
φαγώσιμα κι
αργότερα ρούχα
κι άλλα είδη
καθημερινής

χρήσης,
συμβολίζοντας
έτσι πρακτικά
την προσφορά
των Θείων Δώρων,
για να

εξελιχτεί
προοδευτικά σ'
ένα απαραίτητο
διακοσμητικό
είδος της μέρας
αυτής, που

αργότερα πήρε
και τη θέση της
"Δωροθήκης"-
του χώρου
δηλαδή που σ'
αυτόν

τοποθετούσαν
οι συγγενείς
και φίλοι τα
δώρα τους ο
ένας για τον
άλλο.




Ο Τσαρλς
Ντίκενς για την
Αγγλία , ο
συγγραφέας
εκείνης της
εποχής,
φρόντισε να

ξαναπάρουν τα
Χριστούγεννα
την παλιά
χαρούμενη
γιορταστική
μορφή τους, όσο

κανένας άλλος.
Κι αν σήμερα σ'
ολόκληρο τον
κόσμο το
χριστουγεννιάτικο
δέντρο

θυμίζει αυτή τη
μέρα, αυτό
σίγουρα
οφείλεται στον
Ντίκενς, που σε
διάφορα έργα

του και πιο
πολύ ακόμα στις
χριστουγεννιάτικες
ιστορίες του,
το προβάλλει
σαν

βασικό
χριστουγεννιάτικο
σύμβολο.

Στην
πατρίδα μας, το
χριστουγεννιάτικο
δέντρο το
έφεραν για
πρώτη φορά στην

Αθήνα οι
Βαυαροί, και
από τότε
συνηθίζεται να
προτιμάται
στις ορεινές
περιοχές

αντί του
νησιώτικου
καθιερωμένου
καραβιού.