ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ:ΤΑΞΙ

Επιχείρηση ΤΑΧΙ

Oι περισσότεροι από μας έχουμε έρθει σε μια κρίσιμη φάση της ζωής μας όπου καλούμαστε να πάρουμε μια εξαιρετικά σοβαρή απόφαση: να μπούμε ή να μην μπούμε σε ταξι.Τις περισσότερες φορές η απάντηση στο φλέγον αυτό ερώτημα είναι ναι(αν και δεν θα 'πρεπε), για τους εξής λόγους: 1. Δεν έχουμε αυτοκίνητο. 2. Είναι τρεις το βράδυ και δεν υπάρχουν λεωφορεία/τρένα/μετρό και όλοι οι οδηγοί μεταφορικών μέσων κοιμούνται ήσυχοι στα κρεβάτια τους. 3. Έχουμε μια επικίνδυνη έφεση στην περιπέτεια και τάσεις μαζοχισμού. Έτσι αφού πάρουμε αυτήν την απόφαση πηγαίνουμε χαρωποί και με εκδρομικό πνεύμα να βρούμε ταξί.Πολλοί από αυτούς που πήραν αψήφιστα την απόφαση αυτή θα πρέπει να μην έχουν καταλάβει πόσο επιπόλαια είναι αυτή η πράξη ή να έχουν σταθεί υπερβολικά τυχεροί στη ζωή τους ή να έχουν τρομακτικές ψυχικές δυνάμεις. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να βρει κανείς ταξί, να μπει στο ταξί και να βγει από το ταξί με σώας τας φρένας είναι: 1. Να πετύχει τον κατάλληλο τύπο ταξιτζή. 2. Να μένει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δίπλα από το σπίτι του ταξιτζή (σε ώρες παράδοσης του ταξί). Εμείς έχουμε αναλάβει το βαρυσήμαντο έργο (ψαρώσατε εε;) να σας παρουσιάσουμε με διεξοδικότητα τους διάφορους τύπους ταξιτζή τους οποίους είχαμε την ατυχία να διαπιστώσουμε από προσωπική πείρα. 1. Ταξιτζής-ο-άντρας-ο-πολλά-βαρύς (λαϊκός τύπος) Ένα βράδυ εμείς οι δύο και άλλες δύο κοπέλες βρισκόμασταν στο σημείο Α. Το ότι βρισκόμασταν στο συγκεκριμένο σημείο δεν ήταν κακό. Το κακό ήταν ότι είχαμε την θρασύτατη απαίτηση να πάμε σε ένα σημείο Β. Αυτό σήμαινε ότι καθώς η ώρα ήταν περασμένες δώδεκα και λεωφορεία δεν υπήρχαν θα έπρεπε να πάρουμε ταξί (τα 'θελε και μας ο κώλος μας). Για καλή μας τύχη βρήκαμε γρήγορα ΑΔΕΙΟ ταξί (όχι δεν είχαμε τάξει πίτα στον Άγιο Φανούριο). Όταν μπήκαμε και δηλώσαμε επαναστατικά τον προορισμό μας, ο ευγενέστατος "κύριος" αναφώνησε: "ωωωω ρε πούστη πάλι θα φάω τη λεωφόρο στη μάπα!" . Με το που ξεκίνησε το όχημα ξεχύθηκε από το ραδιόφωνο η γλυκιά μελωδία ενός βαρύ ζεϊμπέκικου (νταρανταντάν!) και ο ταξιτζής άρχισε να μερακλωνει και να μονολογεί: "αυτά είναι τραγούδια ρε,όχι σαν τα δικά σας τα μπλιπλίκια! Αυτά είναι τραγούδια βγαλμένα απ' τη ζωή με το μπουζούκι να μιλάει στην ψυχή σου να'ουμ!" Εμείς μη θέλοντας να διαφωνήσουμε, συγκατανεύσαμε με ένα διακριτικό κούνημα του κεφαλιού ενώ από μέσα μας σκεφτόμασταν: "πάλι σε νούμερο πέσαμε γαμώτο! Ε ρε τι έχουμε να τραβήξουμε μέχρι να φτάσουμε!" Για κακή μας τύχη, ο ταξιτζής είχε μόλις τελειώσει ένα λουκούλειο γεύμα (ή απλά ήθελε να μας σπάσει τα @@) και καθάριζε την εναπομείνασα τροφή με τη γλώσσα του κάνοντας κομψούς ήχους όπως γλούτσου-γλούτσου πλίτσι-πλίτσι και χρησιμοποιώντας το μακρύ νύχι στο τελευταίο δάχτυλο ως οδοντογλυφίδα. Φτάνοντας στον προορισμό μας η τύχη μάλλον δεν ήταν με το μέρος μας για ακόμα μία φορά και κάναμε το θανάσιμο σφάλμα να έχουμε χοντρά (με το συμπάθειο). Τότε, ο ταξιτζής μας έδωσε ψιλά ΤΟΣΑ, ώστε μας έβαλε υποψίες ότι είχε κλέψει το παγκάρι της εκκλησίας. Το σίγουρο ήταν ότι ήθελε να μας εκδικηθεί που τον υποβάλαμε στο μαρτύριο να ξαναπεράσει από την λεωφόρο. 2. Ταξιτζής-τσαντίλας-χώνω-χριστοπαναγίες-και-άμα-γουστάρετε-ρε Ένα κυριακάτικο μεσημέρι είχαμε ξεκινήσει με κοσμοπολίτικο αέρα να πάμε κέντρο, να πιούμε το καφεδάκι μας, να κάνουμε το τσιγάρο μας, να πούμε καμιά μαλακία να περάσει η ώρα, (έτσι για να χαρούμε βρε αδερφε!) Κατεβήκαμε με λεωφορείο σε ένα μέρος και λόγω υπερκαύσωνα δεν μπορούσαμε να περιμένουμε για επόμενο, οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί (κακό του κεφαλιού μας). Βρήκαμε ένα αρκετά γρήγορα και επειδή όλα πριν μπούμε έβαιναν καλώς, σκεφτήκαμε ότι η τύχη ήταν τρομακτικά με το μέρος μας άρα κάτι θα πήγαινε στραβά (και δεν είχαμε άδικο). Καλησπερίσαμε με κέφι τον ταξιτζή, (ο οποίος μας έγραψε στις αρχιδάρες του) και αναγγείλαμε τον προορισμό μας. Όμως, το μέρος αυτό ήταν πήχτρα. Ο άνθρωπος αυτός, που όπως φάνηκε ήταν μεγαλωμένος με αρχές, θεώρησε σωστό να χαρακτηρίσει όλους τους γύρω του οδηγούς με επίθετα που η ανατροφή μας δε μας επιτρέπει να αναφέρουμε (μη χέσω) και να ξεστομίσει τις ακόλουθες φράσεις: "πού 'πα ρε,πού ΄πα;", "γιατρός είσαι ρε μαλάκα και πας έτσι;". Επίσης βρήκε την κατάλληλη ώρα για να εκφράσει τις φεμινιστικότατές του πεποιθήσεις: "γιατί δεν το τρως το δίπλωμα μωρή κότα;" ή "τράβα πλύνε κάνα πιάτο καλύτερα!" Όταν φτάσαμε κέντρο και πήγαμε να πληρώσουμε ο ταξιτζής μας έσουρε ό,τι δεν έχουμε ακούσει από μανάδες, πατεράδες και καθηγητές (μαζί), μας διαολόστειλε, πάτησε το γκάζι και έγινε καπνός (σκατά στα μούτρα του). 3. Ταξιτζής-πολυλογάς-ανοίγω-την-καρδιά-μου-σε-όλους Μια άλλη φορά που θέλαμε να γυρίσουμε απο ένα νοσοκομείο όπου είχαμε επισκευθεί έναν φίλο μας με κάταγμα πήραμε ταξί (ναι είμαστε μαζόχες) και έχοντας νεύρα απο τις κομπλεξικές νοσοκόμες, την κουφή γιαγιά από το διπλανό κρεβάτι και τη μπίχλικη μυρωδιά νοσοκομείου πετύχαμε έναν λαλίστατο ταξιτζή, ο οποίος μας ειπε για: - τον γιο φαντάρο που τον έχουν πάει στον Έβρο (ένας κύριος που μπήκε χτες στο ταξί είπε θα μεσολαβήσει,άντε να δούμε). - τον ίδιο που έχει κάτι πόνους στα νεφρά και πρεπέι να πάει να κοιταχτεί. - τη γυναίκα του που σηκώνεται πρωί-πρωί για να πάει να παίξει Θανάση. - την παιδεία που έχει πάρει την κάτω βόλτα (μα είμεθα κράτος εμείς;) Εμείς με τη διάθεση που είχαμε το τελευταίο που θέλαμε να ακούσουμε ήταν οι δυστυχίες του ταξιτζή και ο άγνωστος νεαρός που υπηρετεί στον Έβρο. 4. Ταξιτζής-μπήχτης-γουστάρω-πιπίνια Το περσινό καλοκαιράκι τέσσερις κοπέλες (εμείς και άλλες δύο), μπήκαμε σ ένα ταξί (σκίζουμε από πρωτοτυπία) για να πάμε σε μία παραλία. Άρα όπως καταλαβαίνετε είχαμε και την ανάλογη ενδυμασία (σορτσάκι,χαλαρό T-shirt). Οι τρεις κάτσανε πίσω και η μία βαριόμοιρη έκατσε μπροστά. Με το που ξεκινήσαμε ο ταξιτζής είπε ένα χαριτωμένο "πού πάνε οι κούκλες;". Κατά τη διάρκεια του "ταξιδιού" ο κύριος σε κάθε φανάρι κοιτούσε με λαιμαργία τυχαία "τάχα μου" στον καθρέφτη και στο μπουτάκι της συνοδηγού, ενώ κάθε λίγο μουρμούριζε (δήθεν για να μην τον ακούσουμε) "εε ρε κάτι παιδιά που βγάζει η Ελλάδα", "τι είσαι εσύ μανάρι μου;" και "πωπωπω τι έπαθα ο άνθρωπος μεσημεριάτικα!" Όταν φτάσαμε πληρώσαμε και ο κύριος μας άστραψε ένα χαμόγελο όπου (για κακή-μα πολύ κακή ρε φίλε-τύχη) φάνηκε το χρυσό δοντάκι και ο χρυσός σταυρός στο λαιμό ο οποίος χανόταν στο δασύτριχο στήθος-δάσος του Σέιχ-Σου (χωρίς τον δράκο). Ηθικό δίδαγμα: ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΜΕ ΚΕΛΕΜΠΙΑ. Αυτά λοιπόν με τους ταξιτζήδες. Σ'αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν είναι όλοι τους έτσι. Μερικοί είναι ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι. Το θέμα είναι ότι ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι θα πρεπε να είναι ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ. Και βέβαια δεν περιμένατε εμάς να σας πληροφορήσουμε ότι ΔΕΝ είναι. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όμως, πρέπει να παραδεχτούμε και από την άλλη μεριά ότι ο τρόπος που φερόμαστε εμείς στους ταξιτζήδες συναγωνίζεται το δικό τους. Πόσες φορές δεν έχετε δει νέα παιδιά 25 χρονών να μπαίνουν μέσα και να λένε στον ταξιτζή-60 χρονών άνθρωπο, μια ζωή στο τιμόνι-:"τράβα για Πειραιά και γρήγορα". Όσοι καταφέρατε να το διαβάσετε μέχρι εδώ κερδίζετε ένα γλειφιτζούρι (σε όσους άρεσε κερδίζουν ΚΑΙ ένα πλαστικό λουκούμι). Από εμάς γεια σας.